Onlangs kreeg ik de vraag om voor een stuk spoor uit meerdere jaren puntenwolken de rijdraadhoogte te berekenen zodat hiermee een trendanalyse uitgevoerd kan worden. Hiervoor waren vier jaargangen puntenwolken beschikbaar, ingewonnen met een mobile mapping systeem op een trein. De berekening van de rijdraadhoogte is geautomatiseerd en bestaat uit de volgende stappen:
- Samenvoegen van de puntenwolken van de twee laserscanners en opknippen in stukken van 100m lengte.
- Classificatie van de puntenwolken.
- Modelleren van de spoorstaven en berekenen van spooras + verkanting.
- Modelleren van de rijdraden.
- Berekening van uitwijking (zijwaartse verschuiving) en hoogte van de rijdraad ten opzichte van de spooras.
De plot laat duidelijk zien dat de rijdraadhoogte in de loop de jaren toeneemt. Dit is hoogstwaarschijnlijk het gevolg van zettingen van de baan.
Het voordeel van deze meting t.o.v. een meting van een meettrein met meetpantograaf is dat de rijdraad niet belast is doordat deze niet omhoog wordt gedrukt. Ook kunnen uit de puntenwolken draden gemodelleerd worden die meerdere meter naast het bereden spoor liggen. Zo kunnen niet alleen uit een enkele rit ook spoor en rijdraad van het nevenspoor gemodelleerd worden, het is ook mogelijk om bij spaninrichtingen (zie 13200-13400m) inkomende en uitgaande draden te volgen. Hiermee kan geanalyseerd worden of de inkomende draad lager hangt dan de bereden draad, wat een aanzienlijk risico op schades betekent.
